و اما شاه پسر ما ائلشن خان از سفر اومدند...

امروز صبح به اتفاق خواهر خانومم و مریم عزیز رفتیم بیمارستان

تا رسیدیم و کارهای اداری بستری شدنش رو انجام دادیم

مریم جون رو بستریش کردند

تا اینکه عقربه های ساعت رو 12:36 دقیقه ایستاد

و زمان برای ما به شکلی دیگر ادامه یافت

آری ائلشن خان لطف کرده و قدم بر سرزمین ما گذاشتند...

اشک شوق در چشمانم و یک حس غریب...

نمیتونم اون لحظه رو بیان کنم و عاجز از این کارم...

شیرینترین لحظه عمرم و حتی بهترین ثانیه هایی که

داشتم تو یه جو دیگه نفس میکشیدم...

و چه لحظه خاطره انگیزی بود برای من...

تلفنم مدام داشت زنگ میخورد و تبریک بود که سرازیر به سمت من شده بود

خواهرم نسرین نیز خودش رو به بیمارستان رسوند

و وقتی ائلشن رو دید چنان ذوق کرده بود

که گویی برای اولین باره که یه بچه رو میبینه

خلاصه اینکه خانوم پرستار اومد و حالمون رو گرفت

و گفت که فقط یه خانوم میتونه به عنوان همراه پیش مریم و ائلشن بمونه

و من نیز پس از خداحافظی از مریم و عزیز دلم ائلشن راهی خونه شدم

اینم لینک یه ویدیو از ائلشن هستش

کلیک کنید